| |
  |
|
| Judasz, judaszowe srebrniki, judaszowy pocałunek |
<-Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat-> |
| Autor |
Wiadomość
|
|
Szczepko
|
 Wysłany: Pon 19:47, 04 Gru 2006 Temat postu: Judasz, judaszowe srebrniki, judaszowy pocałunek |
|
|
Ojciec Założyciel
Dołączył: 02 Paź 2006
Posty: 508
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 3 razy
Skąd: Saska Kępa
|
Postać Judasza to jedna z njabradziej zkaorzenionych językowo postaci-archetypów-symboli.
Sam Judasz i jego zdrada, opisana we wszystkich Ewangeliach, stał się na wieki symbolem zdrajcy. Jednocześnie, niektórzy interpretatorzy Pisma Świętego podkreślają tragiczną stronę tej postaci, a być może jej głębokie rozdarcie, świadomość przypisanej roli i ból wynikający się z podjęcai się jej. To chyba jednak zbyt daleko idące interpretacje - Judasz zdradził, pomimo proroczych słów Jezusa, jakie usłyszał, ale nie dlatego, iż z rozmysłem brał udzial w bożym dziele i niejako "godził się z rolą zdrajcy".
Judaszowe srebrniki (trzydzieści) stały się symbolem zapłaty za zdradę, ale też warto przyjrzeć się temu, co dzieje się dalej...
Judasz przecież nie wytrzymuje presji, te pieniądze go "palą", jak wyrzuty sumienia. W końcu Judasz rzuca pieniądze Starszym i Arcykapłanom i mówi: "zgrzeszylem, gdyż wydałem krew niewinną".
Potem, nie mogąc znieść wyrzutów sumienia, Judasz wiesza się...
Zatem i srebrniki judaszowe zyskują jakby dodatkowe znaczenie - nie tylko są zapłatą za zdradę, lecz stają się zapłatą, która ciąży, od której nie można się uwolnić.
Judaszowy pocałunek - ten symbol fałszywego pocałunku, fałszywego znaku przyjaźni stał się tak wymowny przez to iż często wybierali go malarze na temat, oś, punkt centralny swoich dzieł (Breugel, Giotto etc.). Co się dzieje we wzroku? Na tej osi, między oczami Chrystusa a Judasza? Gdy patrzą tak sobie twarzą w twarz i zatapiają się w jakiejś dziwnej chwili metafizycznej? Jakby jeden pytał: teraz Mistrzu? Teraz. Muszę? Musisz.... I zawisa między nimi milczenie, jak cienka nitka, na której wisi w tym momencie cały wszechświat.
Pocałunek Judasza, namalowany przez Giotta. Do obejrzenie w kaplicy Scrovennich w Padwie - gdy się ma trochę szczęscia, można tam wejść będąc samemu, zostawiając za sobą gwarne ulice pełne turystów. I wtedy dzieje się z człowiekiem coś, co jest na tym fresku, coś magicznego. W pocałunku Judasza, w tym spojrzeniu między Chrystusem a zdrajcą jest... cisza. Cisza...Gdy z tyłu huczy gwar podniesionych głosów.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
 |
|
|
 |
|
Witold
|
| Wysłany: Pon 20:43, 04 Gru 2006 Temat postu: Re: Judasz, judaszowe srebrniki, judaszowy pocałunek |
|
|
Dołączył: 19 Paź 2006
Posty: 155
Przeczytał: 0 tematów
|
| Szczepko napisał: |
Judasz przecież nie wytrzymuje presji, te pieniądze go "palą", jak wyrzuty sumienia. W końcu Judasz rzuca pieniądze Starszym i Arcykapłanom i mówi: "zgrzeszylem, gdyż wydałem krew niewinną".
Potem, nie mogąc znieść wyrzutów sumienia, Judasz wiesza się...
|
Dzieje Apostolskie 16 i dalej (Pallottinum 1980, wyd. III poprawione):
"On to wskazał drogę tym, którzy pojmali Jezusa, bo on zaliczał się do nas i miał udział w naszym posługiwaniu.
Za pieniądze, niegodziwie zdobyte, nabyl ziemię i spadłszy głową w dół, pękł na pół i wypłynęły z niego wszystkie wnętrzności."
To tak a'propos "rzucania" pieniędzy Starszym, wieszania się, itd.
Za pieniądze, które się oddało- nie można kupić ziemi. Jeśli kupiło się ziemię- to pieniędzy nie można oddać. To takie... dość proste. 
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
Szczepko
|
| Wysłany: Pon 21:21, 04 Gru 2006 Temat postu: Re: Judasz, judaszowe srebrniki, judaszowy pocałunek |
|
|
Ojciec Założyciel
Dołączył: 02 Paź 2006
Posty: 508
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 3 razy
Skąd: Saska Kępa
|
| Witold napisał: |
To tak a'propos "rzucania" pieniędzy Starszym, wieszania się, itd.
Za pieniądze, które się oddało- nie można kupić ziemi. Jeśli kupiło się ziemię- to pieniędzy nie można oddać. To takie... dość proste. |
Ewangelia wedlug Św. Mateusza (27,3-10):
"Koniec zdrajcy
Wtedy Judasz, który go wydał, widząc że go skazano, opamiętał się, zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom i starszym i rzekł: "zgrzeszyłem, wydajac krew niewinną". Lecz oni odparli: "Co nas to obchodzi? To twoja sprawa". Rzuciwszy srebrniki w stronę przybytku, oddalił się. A potem poszedł i powiesił się. Arcykapłani zaś wzięli srebrniki i orzekli: "Nie wolno kłaść ich do skarbca świątyni, bo są zaplatą za krew". Po odbyciu narady kupili za nie Pole Garncarza, na grzebanie cudzoziemców. Dlatego pole to aż po dziś dzień nosi nazwę Pola Krwi. Wtedy wypełnilo się to, co powiedział prorok Jeremiasz: Wzięli trzydzieści srebrników, zapłatę za Tego, ktorego oszacowali synowie Izraela. I dali je za Pole Garncarza, jak mi rozkazal Pan."
Przed wytykaniem komuś błędu wystarczy zapoznać się z tekstem Ewangelii. To takie... dość proste  .
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
Witold
|
| Wysłany: Wto 8:31, 05 Gru 2006 Temat postu: Re: Judasz, judaszowe srebrniki, judaszowy pocałunek |
|
|
Dołączył: 19 Paź 2006
Posty: 155
Przeczytał: 0 tematów
|
Błędu? Jakiego błędu? Na czym miałby on polegać?
Wsadziłem tam cytat z Dziejów Apostolskich jako ciekawostkę. Kościół jak dotąd dość dobrze radzi sobie z rozmaitymi niekonsekwencjami w Biblii, ale z tą- nie.
Jest to jednocześnie wspaniały tłumik na nachalnych Świadków Jehowy. Nie spotkałem jeszcze żadnego, który by o tych dwóch różnych wersjach wiedział, a pokazanie im sprzeczności w relacjach wprawia ich jedynie w osłupienie.
Nie liczyłem, ale conajmniej kilkudziesięciu obiecywało mi, że zdobędą wyjaśnienie od swoich starszych i mi ją przekażą. Nie zjawił się nikt...
Problemem oczywiście nie są różne relacje o śmierci Judasza. Teoretycznie mógł się powiesić, a potem urwać ze sznura, spaść, pęknąć, itd. Kłopot jest ze srebrnikami. Wydanych na zakup ziemi, nie da się zwrócić. Jak zostały zwrócone, to nie ma ich na kupowanie ziemi (przez Judasza).
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
Raen
|
| Wysłany: Wto 11:34, 05 Gru 2006 Temat postu: Re: Judasz, judaszowe srebrniki, judaszowy pocałunek |
|
|
Dołączył: 04 Gru 2006
Posty: 158
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: Konin
|
| Szczepko napisał: |
| Jednocześnie, niektórzy interpretatorzy Pisma Świętego podkreślają tragiczną stronę tej postaci, a być może jej głębokie rozdarcie, świadomość przypisanej roli i ból wynikający z podjęcia się jej. To chyba jednak zbyt daleko idące interpretacje - Judasz zdradził, pomimo proroczych słów Jezusa, jakie usłyszał, ale nie dlatego, iż z rozmysłem brał udzial w bożym dziele i niejako "godził się z rolą zdrajcy". |
Judasz to dla mnie postać na wskroś tragiczna i synonim wielkiej, prawdziwej miłości.
Komu Jezus mógł powierzyć tak ważką i trudną misję, jeśli nie osobie, której najbardziej ufał, którą kochał i która Jego też bezgranicznie kochała.
Wiem, że zaraz mnie zakrzyczycie, że badacze Pisma Świętego twierdzą, że Jezus nie akceptował zdrady Judasza. Ja jednak na szczęście nie jestem specjalistką i piszę tylko to co czuję i myślę.
| Szczepko napisał: |
| Co się dzieje we wzroku? Na tej osi, między oczami Chrystusa a Judasza? Gdy patrzą tak sobie twarzą w twarz i zatapiają się w jakiejś dziwnej chwili metafizycznej? Jakby jeden pytał: teraz Mistrzu? Teraz. Muszę? Musisz.... I zawisa między nimi milczenie, jak cienka nitka, na której wisi w tym momencie cały wszechświat. |
| Cytat: |
| gdy się ma trochę szczęscia, można tam wejść będąc samemu, zostawiając za sobą gwarne ulice pełne turystów. I wtedy dzieje się z człowiekiem coś, co jest na tym fresku, coś magicznego. W pocałunku Judasza, w tym spojrzeniu między Chrystusem a zdrajcą jest... cisza. Cisza...Gdy z tyłu huczy gwar podniesionych głosów. |
Cisza = Spokój = Równowaga Duchowa = Błogość = Zadowolenie = Przyjemność = Miłość
Pozdrawiam.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
|
|
|
|
Strona 1 z 1 |
|
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
|
|
|
|
